- مشخصات کتاب
- مقدمه
- پیامها و عبرتها
- قبول عزت و افتخار و پرهیز از ننگ و ذلت
- وفاداری و ماندن بر سر پیمان
- غیرت و مردانگی
- اهمیت نماز و عبادت
- توبه و بازگشت
- برپا داشتن امر به معروف و نهی از منکر
- جوانمردی و انصاف
- لزوم فعلیت یافتن خواست الهی و راضی بودن به آن
- شجاعت دلیری و ایمان
- صفات پسندیده سخاوت، حیا، ادب و حریت
- بازتاب و نتیجه لقمه حرام
- سنت الهی برای امتحان و محک زدن انسانها
- زشتی پیمان شکنی و نماندن بر سر عهد و میثاق
- نتیجه کفران نعمت و دست کشیدن از ایمان و اعتقاد
- عدم عبرت آموزی از گذشته خویش
- دست بردن امام به قبضه شمشیر برای آخرین راه
- جنگ به زشتترین و ناجوان مردانهترین شیوه ممکن
- برخورد زشت و ناجوان مردانه با کشتهها و اهل حرم
- ادای دین کوفیان به حسین با آن وقاحت بی بدیل
- تلون مزاج و رنگ به رنگ گشتن بی وقفه کوفیان
پیام ها و عبرت های عاشورا
مشخصات کتاب
عنوان : پیام ها و عبرت های عاشورا
پدیدآورندگان : اکبر مرتضوی(پدیدآور)
-61ق. رقیه (س) بنت حسین (ع)(توصیف گر)
صاحب محتوا : موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان
توصیفگر : عبرت آموزی
قیام عاشورا
وضعیت نشر : قم: مؤسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان، 1387
یادداشت : , ملزومات سیستم: ویندوز 98+ ؛ با پشتیبانی متون عربی؛ + IE6شیوه دسترسی: شبکه جهانی وبعنوان از روی صفحه نمایش عنوانداده های الکترونیکی
شناسه : oai:tebyan.net/3194
تاریخ ایجاد رکورد : 1387/10/19
تاریخ تغییر رکورد : 1387/10/19
تاریخ ثبت : 1389/6/28
قیمت شیء دیجیتال : رایگان
مقدمه
(کهیعص)؛ ک: کربلا، ها: هلاکت، یا: یزید، ع: عطش، ص: صبر.بی تردید نوشتن از عاشورا و بیان پیام ها و عبرت های آن روز عظیم از عهده امثال حقیر خارج و شاید قلم زنی در این حوزه جسارتی به شأن والا و بی همتای این روز و شهدای گران قدر آن باشد. با این اعتراف قلبی تصمیم بر آن دارم که در این مقاله، چندپیام و عبرت از این روز بزرگ را بنا به فهم مختصر و البته ناقص خود به تحریر درآورم، هرچند که به قول شاعر:ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست عرض خود می بری و زحمت ما می داری عاشورا و جریان های حادث شده در آن از بی نظیرترین، عجیب ترین و گاه تصور نشدنی ترین حوادث در طول تاریخ بشری است. و البته یکایک آن حوادث امکان عبرت آموزی را به بهترین وجه ممکن در خود لحاظ نموده اند: عبرت ها و پیام هایی شیرین و امید بخش و بعضاً تلخ و تأسف آور. این روز معجونی است از نهایت های آدمی:از نهایت پستی و خواری تا کمال انسانیت، از نهایت جوان مردی تا غایت بی شرمی، ازاوج شهامت و دلیری تا قعر ترس و زبونی، از منتهای عشق و نهایت اخلاص